Blog
03
16
Walk of Hope
In februari heb ik tien dagen deelgenomen aan de Walk of Hope in India. De Walk of Hope is een ‘padayatra’, een pelgrimage te voet, voor vrede en harmonie, geleid door Sri M. De Walk beslaat 7.500 kilometer van Kanyakumari in de zuidelijkste punt van India tot Srinagar in Kashmir in het hoge noorden en doorkruist met een gemiddelde van 15 tot 20 kilometer per dag in 500 dagen 11 Indiase staten. Gestart op 12 januari 2015, wordt het eindpunt naar verwachting bereikt in de eerste week van mei 2016.De Walk of Hope is bedoeld om de aangeboren spiritualiteit in de mens te laten herleven en te voeden en het gevoel van hoop, liefde, vrede, harmonie en eenheid aan te wakkeren.
08
14
Ik besta
Ik besta. Hoe waar en vanzelfsprekend. Taalkundig geef ik hiermee aan dat ik er ben, dat ik leef, sta, overeind ben, rechtop. Filosofisch verwijs ik hiermee naar mijn mens-zijn, op twee benen staand, ofschoon ik het woord bestaan inmiddels als analogie veel breder toepas voor alles wat is. Psychologisch duid ik op mijn ervaring van mijzelf in deze wereld. Maar wat ervaar ik eigenlijk en wat weet ik van mezelf? Leef ik echt of word ik geleefd? Dat ik besta impliceert dat ik in het verleden ben ontstaan, vorm heb gekregen met een menselijk lichaam. Vanuit het Latijn betekent existeren ‘tevoorschijn komen’, ‘zich vertonen’. Mijn ontstaan betekent ook dat ik in de toekomst weer verga, althans dat mijn vorm ophoudt te bestaan en dat 'ik' daarmee ook ga, oplos of verdwijn.
05
14
Mijn waarde in gewaarzin
Om gelukkig te zijn wil ik mijn waarde kennen. Want als ik weet wat mijn waarde is, kan ik mij vervullen en krijgt mijn leven zin. Mijn leven ‘vullen’ met mijzelf of beter nog, mijzelf leven en beleven. De vraag is echter, wat ís mijn waarde en wáár zit mijn waarde? Hoe kan ik mijn waarde kennen en bovenal, hoe kan ik mijzelf kennen? In het maatschappelijk verkeer ontstaat waarde door de mogelijkheid om uit te wisselen. Dit vloeit voort uit verbinding en wederkerigheid. Het draait hierbij om vertrouwen, om wat zeker is en waar. Je kunt zeggen dat waarde vooral relationeel of situationeel wordt bepaald.
01
14
Mijn ‘ik’ als fata morgana en de paradox van mijn Zelf
In mijn Masterclass 'Onderzoek van ons Zelf; de kracht van zelfreflectie' duiken we in onszelf, op zoek naar wie we zijn. Dit onderzoek vormt de basis van alle kennis en uiteindelijk van onze wijsheid. Immers, hoe kan ik de ander en de wereld kennen als ik mijzelf niet ken? Vertrekpunt is mijn 'ik'. Als ik mijzelf de vraag stel 'wie ben ik?', reageert mijn geest allereerst met mentale, 'denkende' categorieën die eigenlijk altijd verwijzen naar de rollen die ik in mijn leven inneem. Zoals onder meer naam, soortnaam, functie, sociale rollen en eigenschappen. Dit zijn attributen van mijn persoonlijkheid, dat etymologisch afstamt van 'persona', masker, of letterlijk 'daar waar het geluid doorheen komt'.
07
13
Vrij zijn!
Vrij wil ik zijn! Wie wil dit nou niet? Ik beschouw dit als het hoogste goed in mijn leven en de basis van mijn geluk. Maar wat is het eigenlijk, vrijheid? En waar is míjn vrijheid? 'Vrij' stamt etymologisch van het woord 'priya' in de oertaal Sanskriet en betekent 'eigen zijn' en 'geliefd'. Oorspronkelijk wordt het gebruikt voor familie en vrije stamgenoten, die in tegenstelling tot slaven 'vrij' zijn, ongebonden. Mijn vrijheid wordt bepaald door mijn eigen bewustzijn. Mijn denken creëert doorlopend denkbeelden en oordelen, ook over mijzelf. Het zijn mijn eigen mentale plaatjes die mij binden en mijn wereld kleuren. Maar ik ben niet mijn denken. Gedachten komen en gaan en ik heb er nog nooit één kunnen vasthouden. Ik ben ik, maar waar is mijn 'ik'?
03
13
'Be your source'
Wie ben ik? Dat is mijn meest existentiële vraag. Ben ik mijn lichaam, mijn gevoel, mijn verstand? Wie ben ik achter mijn ‘persona’, Latijn voor ‘masker’? Mijn lichaam verandert en vervalt gedurende mijn leven. Mijn gevoel uit zich in telkens wisselende emoties, afhankelijk van wat ik meemaak en welke denkbeelden ik daarover ontwikkel. En mijn verstand bestaat uit voorbijgaande gedachten die ik niet kan vasthouden. Het bestaat uit oordelen over wat ik in de wereld waarneem en met mijn denken orden en kleur. Al deze elementen van mijn bestaan zijn aan verandering onderhevig in een wereld die ook voortdurend verandert.
01
13
Van leiderschap naar meesterschap
De mens heeft deze wereld en marktorde gecreëerd met zijn denkvermogen, maar kan de ontwikkelingen met datzelfde denkvermogen steeds moeilijker hanteren. Het blijkt steeds ingewikkelder om oplossingen te vinden voor de complexe mondiale vraagstukken. Alles wat zeker lijkt, blijkt niet langer zeker. Er klinkt een roep om krachtig leiderschap. Leiderschap waarbij de ratio oppermachtig wordt geacht. Maar dit vormt het oude paradigma, gebaseerd op dualisme.
01
13
Voorbij het ‘crisis’ denken, ‘the World is not as you see it, the World is as you are’
De ontwikkeling van de mensheid kan worden uitgelegd als de ontwikkeling van menselijk bewustzijn. De aard van ons bewustzijn bepaalt hoe wij de wereld ervaren en hoe wij hierin samenleven. De wereld zoals wij die zien is niet objectief, maar weerspiegelt óns. Wij creëren als het ware een ‘mentale’ wereld met onze denkbeelden en oordelen en bestempelen deze vervolgens als objectief en waar. Maar we zijn zélf altijd al in het geding. De huidige crisis is een crisis van menselijk bewustzijn. Daar waar het menselijk bewustzijn de bron is van de crisis en de polarisatie, vormt zij ook de bron van heelheid en kans, de uitweg uit de crisis. In alle onzekerheid vormen wij zelf de enige zekerheid. Al het goede ligt in ons besloten.
12
12
Onderzoek van onszelf, ‘Where is me?’
De dialoog is een bijzondere methode om tot zelfinzicht te komen. Door bevraagd te worden kunnen we onszelf leren kennen. Het zet ons aan te reflecteren op wie wij zijn, onze aandacht ‘terug te buigen’ en zo onszelf te onderzoeken. Alle waarheid over onszelf is in ons aanwezig en te ontsluiten. Dit komt op een fascinerende wijze naar voren in de dialoog tussen de nondualistische leraar Sri H.W.L. Poonja, ook wel Papaji genoemd, en een bezoekster. Door zijn bevragen van deze vrouw komt zij in korte tijd tot zichzelf en beleeft een spiritueel ontwaken. Een ontwaken tot haar wezenlijke identiteit en realiteit. Dit inzicht uit zich bij haar in een emotionele ontlading en een onbedaarlijk bevrijd lachen.
11
12
Ons bewustzijn creëert denkbeelden die onze werkelijkheid kleuren
Deze leiden tot patronen in leven en werken. ‘Het zijn niet de dingen, maar onze voorstelling van de dingen die ons in verwarring brengen’, zegt Epictetus. In de wereld ontmoeten we altijd onszelf. Door dit te onderzoeken, te ‘lezen’, krijgen we inzichten en kunnen we ons bevrijden van beklemmende denkbeelden. Ook kunnen we door reflectie onze aandacht ‘terugbuigen’ naar binnen en ons zo verbinden met ons hart, ons gevoel en onze intuïtie. Dit werkt transformerend en zelfs helend. Het brengt ons in onze kracht, maakt ons creatief en geeft nieuwe inzichten en visies. Daarmee creëren we nieuwe horizonnen en zetten ons leven in beweging. Meester over ons eigen bestaan.